ေကာင္းကင္ရဲ.ဒဏၰာရီ

ေကာင္းကင္ေလးေရ..
မင္းရဲ႕ဘဝေလးကိုအားက်မိတယ္ကြာ..
မင္းဟာအံ႔ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
ျပီးျပည့္စံုေနလို႔ေလ....

မင္းရဲ႕ရင္ခြင္မွာျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးေနၾကတဲ့
တိမ္တိုက္ေလးေတြကို...
မိုးစက္ေလးေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲျပီး
ေလာကႀကီးစိမ္းလန္းေအာင္
မင္းလုပ္ေပးတတ္တယ္..

မင္းရဲ႕ေမွာ္အတတ္နဲ႔
ခုႏွစ္ေရာင္ျခယ္သက္တန္႔ေလးဖန္ဆင္းျပီး
ေလာကကိုအလွဆင္ေပးတယ္..
ငါတို႔ေတြကလဲ သက္တန္႔ေလးကိုၾကည့္ျပီး
ေပ်ာ္ျမဴးၾကတယ္ေလ

ညေရာက္ျပန္ေတာ့လဲ
ေလာကၾကီးအထီးမက်န္ရေအာင္
လမင္းေလးကိုဖန္ဆင္းျပန္တယ္
ျပီးေတာ႔ မင္းရဲ႕ရင္ခြင္ထက္ၾကယ္ေလးေတြ
ျဖန္႔က်က္လိုက္တဲ့အခါ...
ညခ်မ္းေလးဟာ ေအးျမျပည့္စံုသြားရတယ္

ကမာၻေလာကႀကီး
အသက္ဝင္နိဳးထဘို႔အတြက္
မင္းကိုယ္မင္းစေတးလို႔မင္းရဲ႕ရင္ခြင္ထက္မွာ
ပူျပင္းတဲ့ေနမင္းၾကီးကိုဖန္ဆင္းလိုက္တဲ့အခါ
ေလာကတစ္ခုလံုးစည္းခ်က္ညီညီကခုန္ၾကေတာ့တယ္..
မင္းကအဲ့ဒီလိုလဲ အနစ္နာခံတတ္ေသးတယ္ေလ..

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းကင္ေလးေရ
ငါဆိုတဲ့ ေဆာင္းဦးရာသီေလးဟာလဲ
မင္းဖန္ဆင္းေပးတဲ့အတြက္
ေလာကကိုအလွဆင္ခြင့္ရခဲ့တာေလ...
ၾကည္နူူူးမိပါတယ္...မင္းအရိပ္ေအာက္မွာခိုလႈံခြင့္ရလို႔ေလ....

˜º̶̶ƷʌuτuмиƸ̶º˜˜

(ခ်စ္စြာေသာတူေလးေကာင္းကင္အတြက္ )