Sunday 9 October 2011

သူသိပါေစ



သူသိပါေစ 

 
ရြာေနတဲ့...မိုးေရစက္ေတြေအာက္မွာ...
လမ္းေရွာက္ရင္း...ငါလဲ...

မ်က္ရည္မိုးေတြ...ရြာသြန္းေနတာပါပဲ...
နင္မရွိေတာ့...ငါေရွ႕မဆက္နိုင္တာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္....
ငါတေယာက္တည္းမေနတက္တာေတာ့အမွန္ပါ...


အထီးက်န္ျခင္းဆိုတဲ့အရသာကို....
တေယာက္တည္းျဖစ္မွ...သိႀကတာလူတိုင္းပါ....
ခံစားခ်က္ဆိုတာကိုလဲ...လက္ေတြ႔ႀကံဳမွ...
နားလည္ႀကတာပါ...

ဟိုအရင္တုန္းက...စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ႀကတဲ့...
ငါတို႔ေတြရဲ့ အိမ္မက္ကမာၻေလးေတြလဲ...
အခုေတာ့..အျပိဳျပိဳအလဲလဲနဲ႔...
နင္မရွိတဲ့ငါ႔ေနရာမွာ...နင္ခဏ......
ေလာက္အစားထိုးေနႀကည့္ပါလား....


ရယူပိုင္ဆိုင္ျခင္းဆိုတဲ့အရသာကို...
ငါမလိုခ်င္ခဲ့ပါဘူး....
အရာရာကိုေပးဆပ္ခ်င္တဲ့...ငါရဲ့စိတ္ကို...
ငါကိုယ္တိုင္ပဲထိန္းေက်ာင္းရင္း..
နင္ျပန္လာမဲ့...ဟိုးအေ၀းက...
လမ္းေလးကိုငါေငးရင္းနဲ႔....

အခ်ိန္ေတြကိုျဖတ္ေက်ာ္သြားေတာ့မယ္....


..................နင္တေန႔ျပန္လာပါေစလို႔.....
တိတ္တိတ္ေလးဆုေတာင္းေနတဲ့
စကားသံေတြကို....



˜º̶̶ƷʌuτuмиƸ̶º˜˜




No comments:

Post a Comment